خودپسندی، همواره به‌عنوان رذیله‌ای اخلاقی مورد توجه پیشوایان دین بوده و نسبت به خطرات و زیان‌های آن هشدار داده شده است. برخی از احادیث عُجب، از سوی امام علی صادر شده و ایشان به ریشه، علل و زیان‌های این بیماری روانی اشاره کرده‌اند. علمای علم اخلاق و دانشمندان علم روانشناسی نیز به این موضوع پرداخته‌اند. نویسنده در این نوشتار در پی آن است که با روش کتابخانه‌ای، استنادی و تحلیلی، بعد از مفهوم‌شناسی عجب، به بررسی ریشه و زیان‌های عُجب در سخنان امام علی بپردازد. در این تحقیق از نظر دانشمندان علم روانشناسی نیز استفاده شده است. از جمله زیان‌هایی که برای خودپسندی از کلام حضرت قابل برداشت است عبارتند از: فراهم‌کردن زمینه تسلط شیطان، ضعف قوه عاقله، توقف رشد و ارتقاء، تحقیر، کبر و هلاکت.
